WE ARE MANY BUT SCATTERED +

Curated by Katerina Nikou Solo exhibition, Athens – Greece, 2019

Sometimes it is extraordinary difficult to write a text for an artist with whom you collaborate with and you appreciate his work with honesty. The solo show of Vaggelis Choursoglou We Are Many But Scatteredcame out from the same needs: to share our personal vision about the world through our common perspectives (curator and artist). A difficult issue to approach, but only through art, someone could do this, without having to confront any barriers, because artists are the catalysts for all the unexpressed ideas around contemporary world.

We live in a city under a constant crisis since 2009, the contemporary art scene has not a standard institutional or state support, consequently, the only way is to join forces as individuals and to keep on working and operating only by ourselves. One way to implement this, is to count on our own dynamics, ignoring the barriers and the difficulties. The artist’s studio is such a case, an independent space to work free. This is the place where the solo show of Vaggelis Choursoglou is presented.

Separated from institutions and structures, the studio is a ground of free expression, without censorship, a place for reconsideration, self-action, a place for visual resistance. How do we feel when we live and act in a big city within which a whole universe is included? Vaggelis Choursoglou is an autonomous artist, something like an anarchist, who uses the urban landscape as an apparatus of commenting the PRESENT. His point of reference is street life and its difficulties in the social structure. He tries to broke the limitations of painting using the canvas and the paint brush as a medium of emotional statements. He criticizes the hypocricy of a consumer-driven society, in a literal sense, and of a social condition where someone pretends something that he /she / it is not.

Already known, through his murals in Athens and abroad, is considered to be a pioneer of street art. To mention but a few of his murals / public projects can be found in the center of Athens, in London, China, United Kingdom, Germany, France, Portugal and many more places. His main asset is the controversy of scale, from large dimension murals to paintings, installations, ceramics and vice versa.

The city, the street and the concept of utopianarchitecture prevail in his artistic practice.  Murals, sculptures and works on canvas follow a path from utopiato dystopia. Psychedelic patterns, fragmented cities, triangular forms, a sense of the absence of space and time, different spheres of lifeare used as a tool of social, political and cultural critique. Vaggelis Choursoglou proposes a hidden universe, a gesture of anti-culture, reconstructing, remodeling and commenting on issues such as the social exclusion, the social marginalization and the changing urban of architecture within an environment that is constantly under constructionrelated to everyday activities.

The term tribe is used by the artist as an attempt of detecting the different micro-communities of the urban landscape: street sellers, artists, tourists, activists, apolitical persons, people working under harsh working conditions, demonstrators, teens, employers, politicians, animals, plants, ghosts and many others.

Consciously, comes to my mind Italo Calvino and the Invisible Cities. Quoting Calvino’s words: Cities, like dreams are made of desires and fears, even if the thread of their discourse is secret, their rules are absurd, their perspectives deceitful, and everything conceals something else. -Italo Calvino,  (original title Italo Calvino, Le città invisibili)

 Invisible Cities.

——————-

Η ατομική έκθεση του Βαγγέλη Χούρσογλου, γνωστότερου ως Woozyμε τίτλο We Are Many But Scattered– Είμαστε Πολλοί Αλλά Σκόρπιοι,προκύπτει από μια κοινή ανάγκη να μοιραστούμε το προσωπικό μας όραμα για τον κόσμο μέσα από παρόμοιες οπτικές (επιμελήτριας και εικαστικού). Είναι ένα δύσκολο ζήτημα που δεν μπορεί κανείς να προσεγγίσει εύκολα, εκτός αν το κάνει μέσα από την τέχνη. Γιατί η τέχνη είναι ο καταλύτης όλων των ανέκφραστων ιδεών που αλλιώς δεν θα μπορούσαν να ειπωθούν στη σύγχρονη εποχή.

Ζούμε σε μία πόλη που από το 2009 βρίσκεται σε διαρκή κρίση, με αποτέλεσμα η σύγχρονη τέχνη να μην έχει σταθερή στήριξη από το κράτος ή άλλους θεσμικούς φορείς. Κατά συνέπεια, η μόνη λύση είναι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας να συνεχίσουμε να δουλεύουμε σε μικρο-κοινότητες/φυλέςαλληλοεπιδρώντας η μια με την άλλη. Ένας τρόπος για να το πετύχουμε είναι να στηριχτούμε στις δυνάμεις μας αγνοώντας τα εμπόδια και τις δυσκολίες. Υπό αυτή την έννοια, το στούντιο ενός εικαστικού είναι ένας ανεξάρτητος χώρος όπου μπορεί να δουλεύει ελεύθερα. Και σε αυτόν ακριβώς το χώρο πραγματοποιείται η ατομική έκθεση του Βαγγέλη Χούρσογλου.

Μακριά από ιδρύματα και δομές, το στούντιο είναι ένας χώρος ελεύθερης έκφρασης, χωρίς λογοκρισία, ένα μέρος επαναπροσδιορισμού της ατομικής δράσης, ένας χώρος αντίστασης. Πώς είναι να ζει κανείς και να δραστηριοποιείται σε μια πόλη που εγκλείεται στο σύμπαν;

Ο Βαγγέλης Χούρσογλου είναι ένας αυτόνομος εικαστικός, κατά κάποιον τρόπο ένας αναρχικός του δρόμου, που χρησιμοποιεί το αστικό τοπίο ως εργαλείο για να σχολιάσει το ΠΑΡΟΝ. Σημείο αναφοράς του είναι η ζωή στο δρόμο και οι δυσκολίες της μέσα στην κοινωνική δομή. Προσπαθεί να σπάσει τα όρια της ζωγραφικής χρησιμοποιώντας τον καμβά και το χρώμα ως μέσο έκφρασης των συναισθημάτων του. Κριτικάρει την υποκρισία της καταναλωτικής κοινωνίας και την κοινωνική συνθήκη στην οποία οι άνθρωποι προσποιούνται πως είναι κάποιοι που δεν είναι.

Ήδη γνωστός για τις τοιχογραφίες του στην Αθήνα και το εξωτερικό, θεωρείται πρωτοπόρος της streetart. Μερικά από τα έργα του βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας, στο Λονδίνο, την Κίνα, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Πορτογαλία και σε πολλά ακόμη μέρη. Ένα βασικό χαρακτηριστικό του είναι η αντιφατικότητα στα μεγέθη, από πολύ μεγάλες τοιχογραφίες έως πίνακες, installations, κεραμικά και το αντίστροφο.

Η πόλη, ο δρόμος και η έννοια της ουτοπικής αρχιτεκτονικής κυριαρχούν στην καλλιτεχνική πρακτική του. Τοιχογραφίες, γλυπτά και έργα σε καμβά ακολουθούν ένα μονοπάτι από την ουτοπία στη δυστοπία. Ψυχεδελικά μοτίβα, πόλεις σε θραύσματα, τριγωνικά σχήματα, η αίσθηση απώλειας χώρου και χρόνου καθώς και οι διαφορετικές σφαίρεςτης ζωής χρησιμοποιούνται σαν εργαλείο κοινωνικής, πολιτικής και πολιτισμικής κριτικής. Ο Βαγγέλης Χούρσογλου προτείνει ένα κρυφό σύμπαν, μία κίνηση αντι-κουλτούρας, επαναπροσδιορισμού και σχολιασμού θεμάτων όπως ο κοινωνικός αποκλεισμός, η περιθωριοποίηση και η αλλαγή της αστικής αρχιτεκτονικής μέσα σε ένα περιβάλλον που βρίσκεται υπό διαρκή διαμόρφωση, συσχετισμένο με τις καθημερινές δραστηριότητες.

Ο όρος φυλή χρησιμοποιείται από τον εικαστικό ως μια προσπάθεια να ανιχνεύσει τις διάφορες μικρο-κοινότητες του αστικού τοπίου: πλανόδιους πωλητές, καλλιτέχνες, τουρίστες, ακτιβιστές, απολιτίκ πολίτες, ζώα, φυτά, φαντάσματα και πολλά ακόμη.

Υποσυνείδητα η σκέψη μου οδηγείται στις Αόρατες Πόλειςτου Ίταλο Καλβίνο (πρωτότυπος τίτλος,ItaloCalvino, Lecittà invisibili)..οι πόλεις , όπως και τα όνειρα ,είναι φτιαγμένες από πόθους και φόβους ,ακόμα κι αν το νήμα της συνδιαλλαγής τους είναι μυστικό ,οι κανόνες τους παράλογοι ,οι προοπτικές τους απατηλές, το κάθε τι σ’ αυτές , κρύβει κάτι άλλο….